حضور کودک کم توان ذهنی در هر خانواده ای می تواند یک رویداد نامطلوب و چالش زا تلقی شود، از آنجایی که به طور معمول، والدین قبل از تولد فرزندشان انتظار یک کودک کم توان ذهنی را ندارند؛ این رویداد، موجبات احساس گناه و تقصیر، ناکامی، محرومیت ناشی از طبیعی نبودن کودک را در والدین ایجاد می کند. والدین کودکان کم توان ذهنی به دلیل داشتن مشکلات فراوان در زمینه نگهداری، تربیت و آموزش آنها آمادگی بیشتری برای تعارضات زناشویی دارند. تعارض پدیده ای است که آثار مثبت و منفی روی عملکرد افراد دارد و استفاده صحیح و موثر از تعارض موجب بهبود عملکرد و ارتقای سطح سلامتی می گردد و استفاده غیر موثر آن موجب ایجاد کشمکش و تشنج در فرد و کاهش سطح سلامتی می شود. هدف مطالعه حاضر، مروری بر تعارضات زناشویی در مادران کودکان کم توان ذهنی می باشد. نتایج اصلی نشان داد که والدین کودکان کم توان ذهنی از رضایت زناشویی کمتری برخوردار بودند و والدین کودکان کم توان ذهنی دارای تعداد فرزند بالا از رضایت زناشویی پایین تری برخوردار بودند. کیفیت رضایت زناشویی والدین کودکان کم توان ذهنی در هر چهار مقیاس موردمطالعه (تحریف آرمانی، روابط، رضایت زناشویی، حل تعارضات) در وضعیت مطلوبی نمی باشد به طوریکه 9/90% آنان اعلام نموده اند که رضایت زناشویی آنان مطلوب نمی باشد.